ปราจีนบุรี-จัดงานศพแบบไม่เศร้า ผู้ตายเป็นสาวประเภทสอง ที่รักในความสนุกโดยมีเครื่องเสียงจัดเต็ม

 เมื่อวันที่ 29 มกราคม 2565 ที่สำนักสงฆ์รวยรุ่งเรือง บ้านซับฟาน หมู่ที่ 19 ตำบลเนินหอม  อำเภอเมือง จังหวัดปราจีนบุรี ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งว่ามีการจัดงานฌาปนกิจศพ สาวประเภทสอง ของนายพัชชาภรณ์ ผาลา อายุ 35 ปี เพิ่งเสียชีวิตเนื่องจากโรคซึมเศร้า เมื่อวันที่ 25 มกราคม 2565 และในวันนี้มีกำหนดการฌาปนกิจศพ แต่ที่แปลกคือในงาน มีการแต่งชุดสีชมพูและมีเครื่องเสียง นางรำตอนแห่ศพรอบเมรุอย่างสนุกสนาน โดยเปิดเพลงแนวสนุกสนาน ทำให้บรรยากาศ งานศพที่เคยโศกเศร้า กลับมามีสีสันสนุกสนาน แปลกตากับผู้ที่มาร่วมงาน

ด้านบรรยากาศงานพิธีศพนั้น จากการสังเกตของผู้สื่อข่าวพบว่า ดอกไม้ที่จัดบริเวณ หน้าหีบศพและเมรุจะเป็นโทนสีชมพู ลดความเศร้าหมองเป็นอย่างมาก และจากการสอบถามนายชุติพงค์  ทานทน ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของผู้เสียชีวิต ได้กล่าวกับผู้สื่อข่าวว่า ก่อนหน้าที่ผู้ตายจะเสียชีวิตนั้น ได้กล่าวกับตนละกลุ่มเพื่อนไว้ว่า “ถ้ากูตาย ขอร้องในงานศพให้ใส่เสื้อสีชมพูหรือสีอะไรมาก็ได้ แต่ไม่อยากให้ใส่สีดำ และถ้าเป็นไปได้ ให้งานแห่ศพกูมีเครื่องเสียงให้ความสนุกสนาน เพราะว่ากูชอบเสียงเพลงและไม่อยากให้ใครมาเศร้ากับกู และหลังจากที่เพื่อนตนเสียชีวิตลง ตนก็ได้พูดคุยกับทางญาติของผู้เสียชีวิตเล่าถึงความต้องการของผู้เสียชีวิต ทางญาติได้อนุญาตให้ตน จัดงานศพเป็นโทนสีชมพู และให้มีรถเครื่องเสียงมาแห่ตอนนำศพขึ้นเผาบนเมรุอีกด้วย

โดยแต่ก่อนนั้นผู้ตายได้ประกอบอาชีพเกี่ยวกับนักเต้นคาบาร่าโชว์ที่พัทยา หลังจากเกิดวิกฤตโควิด 19 เมื่อครั้งที่ 2 ทางผู้ตายจึงได้กลับมาใช้ชีวิตเป็นเกษตรกรอยู่บ้าน แต่เนื่องด้วยความเครียดสะสมประกอบกับการตกงาน ทำให้ผู้ตาย ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า แต่เมื่อต้นปีนั้น อาการป่วยรุนแรงมากขึ้น ซึ่งทำให้ผู้ตายพยายามฆ่าตัวตายโดยการกินยา และทำให้ต้องรักษาตัวจากอาการภายในบกพร่องเสียหายอย่างหนัก โดยใช้เวลารักษาตัวนานกว่า 2 สัปดาห์จึงเสียชีวิตลง สำหรับรถแห่ที่เป็นเครื่องเสียงนั้นหลังจากญาติทราบข่าว จึงได้นำมาช่วยเพื่อจะส่งดวงวิญญาณผู้ตายเป็นครั้งสุดท้ายอีกเช่นกัน

นางสาวอุไรวรรณ  ทานทน  อายุ 38 ปี ลูกพี่ลูกน้อง กล่าวทั้งน้ำตาว่า ปกติผู้ตายเป็นคนอารมณ์ดี คนอยู่รอบข้างจะมีความสุขตามไปด้วย ไม่คาดคิดว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า และช่วงก่อนที่อาการจะทรุดลง ผู้ตายได้บอกว่า หากตนเองตายไม่อยากให้คนอื่นเศร้าไปด้วย อยากให้จัดงานแบบสนุกสนาน พวกตนจึงได้จัดงานตามที่ผู้ตายสั่งเสียไว้ แม้จะต้องฝืนแสดงออกว่าไม่เศร้าแต่ก็ไม่สามารถอดกลั้นที่จะร้องไห้ได้

ข่าว สุรชัย ใจบุญ